Starfsmannastjórinn þurfti að ráða í eina stöðu og eftir að hafa farið
yfir umsóknirnar stóðu eftir fjórir umsækjendur sem allir voru jafn
hæfir. Hann ákvað að boða alla á sinn fund og spyrja einnar spurningar.
Svörin myndu ákvarða hver fengi vinnuna.

Dagurinn rennur upp og allir fjórir umsækjendurnir eru saman komnir í
fundarherbergi fyrirtækisins og starfsmannastjórinn spyr: "Hvað er það
hraðasta sem þið vitið um?"

Sá fyrsti svarar: "Hugsun. Mannshugurinn virkar ótrúlega hratt og maður
getur fengið ótrúlegustu hugmyndir á nokkrum sekúndum."

"Mjög gott!" segir starfsmannastjórinn. "Og þú?" spyr hann umsækjanda
númer tvö.

"Hmm... látum okkur sjá. Blikk augans. Það kemur og fer án þess að þú
þurfir að hugsa um það."

"Frábært!" segir starfsmannastjórinn. "Augnablik er einmitt mjög oft
notað sem mælikvarði á eitthvað sem gerist mjög hratt."

Hann snýr sér svo að þeim þriðja sem er tilbúinn með svar:

"Það hlýtur að vera hraði ljóssins," segir hann, "til dæmis, þegar ég er
að fara út í bílskúr, þá nota ég kveikjarann sem er við útidyrnar og
áður en ég get blikkað augunum, þá er ljósið komið á úti í bílskúr.
Hraði ljóssins er það hraðasta sem ég þekki."

Starfsmannastjórinn var yfir sig hrifinn og hélt hann hefði fundið sinn
mann. "Það er erfitt að slá út hraða ljóssins." Þessu næst snýr hann sér
að

fjórða og síðasta umsækjandanum.

"Það er augljóst fyrir mér að það hraðasta í heimi er niðurgangur."

"Ha?" spyr starfsmannastjórinn, steinhissa á svarinu.

"Bíddu, leyfðu mér að útskýra. Sjáðu til, um daginn leið mér ekki vel og
dreif mig á klósettið. En áður en ég gat hugsað, blikkað eða kveikt
ljósin,

þá var ég búinn að drulla í buxurnar."

Hann var ráðinn!