læri læri lær...

Hjálpaði frænda mínum í gær með að læra undir Stærðfræðipróf. Við reiknuðum og reiknuðum og reiknuðum langt fram á kvöld og mér fannst hann orðinn þrusugóður í lokin, eftir að hafa þrælað honum út í marga marga klukkutíma ;)

Ég verð alltaf soldið pirruð þegar ég hugsa til stærðfræðikennslu vorrar æsku, myndi vilja gera þetta allt allt öðruvísi. Endalausar páfagaukareglur, sem eru jú ágætar til síns brúks því þær manstu ALLA ævi, eins og t.d. amma-langa-langamma reglan góða sem ég man svo lengi sem ég lifi. En sjaldnast eru stærðfræðidæmin gerð raunveruleg sem einmitt fengi þau til að nýta sína stærðfræði í sínu daglega lífi !!!! Oft veit fólk ekkert af hverju það er að læra þetta og hvað þá til hvers í ósköpunum???

Það hefur alltaf blundað soldið í mér að prufa að kenna, grunar að mér myndi finnast það ansi hreint gaman. Held samt að ég myndi vera svo helv. ströng! Svo færi ég örugglega að grenja ef allir nemendurnir mínir fengju ekki 10 í öllum fögum, myndi örugglega leggjast í e-ð sjálfsvorkunnarkast og hætta ;(